Επιασε να βρέχει πεφταστέρια έξω και ο Αύγουστος έβαλε πασμίνα στο πρώτο μελτέμι!
Κλείσε τον υπολογιστή και το..έξυπνο κινητό σου!
Μην με περιμένεις απόψε στην οθόνη των εννιά σαν δελτίο ειδήσεων μιας ζωής που βγάλαμε στην πιάτσα!
Οχι! Δεν θα… σκουντήσω στο Fb κανέναν εγώ… (ανάγωγο το βρίσκω να σκουντάς..)!
Ένα χάδι αν θες στα μαλλιά να στο δώσω… και ένα χαμόγελο… φωτεινό… σαν τον ήλιο που ξεχάστηκε και απόμεινε καλοκαίρι στον τόπο τούτο τον ευλογημένο…. Θέλω και εγώ το χαμόγελο σου σαν αντάλλαγμα… και μια αγκαλιά… Δεν θέλω Like μα την ζεστασιά από ένα γέλιο γνήσιο θέλω, να απλωθεί σεντόνι κόκκινο στης καρδιάς το ροζ που 50 φορές με γκρίζο το λέρωσαν… γκρι σαν στάχτη από φωτιά που έσβησε…
Μην μου στείλεις φατσούλες κίτρινες σαν να έχουν βγάλει τον ..ίκτερο της ζήλειας σε παρακαλώ! Εσένα θέλω και ...ένα τραγούδι!
Θες να μου τραγουδήσεις ένα τραγούδι; Κι ας είναι παράφωνο… δεν με νοιάζει…. να καταλάβω τι νιώθεις… τι θες… τι φοβάσαι και τι ελπίζεις… όχι από το status σου μα από τα χείλη σου που εμμένουν και επιμένουν σε σιωπές…. Δεν θέλω να δω το πρόσωπο σου από μια φωτογραφία στον υπολογιστή… έλα να πιούμε καφέ… Ελληνικό… διπλό… γλυκό… από μια κούπα! Να μάθω τα μυστικά σου όλα…. να σου πω τα μυστικά μου όλα…. Μην μου στείλεις στιχάκια από το You tube… σε παρακαλώ… γράψε μου έναν δικό σου στίχο…. κάτι που να μιλά για θαλασσινά τριφύλλια και ήλιους και φεγγάρια!!
Μην μου στείλεις το ομοίωμα ενός τριαντάφυλλου στην ψυχρή οθόνη μπρος μου…. Εγώ μεγάλωσα… (μεγάλωσα;)με το κακομαθημένο τριανταφυλλάκι του μικρού πρίγκηπα στην γυάλα μέσα… και ακόμη ψάχνω έναν πλανήτη στο σύμπαν να με χωρά…… Να χωρά και αυτός στα όνειρα μου…. Αν θες λουλούδι να μου δώσεις έλα να κόψουμε μαζί… να κλέψουμε λουλούδια σαν να είναι Πρωτομαγιά… και να σε κάνω φωτιά μου! Έλα να ανάψουμε φωτιά μετά σε μία παραλία και να κάψουμε τα στεφάνια όλα τα δάφνινα αυτών που κάναμε ήρωες στην ζωή μας...Μια φωτιά να καταθέσουμε στην μνήμη τους να θυμόμαστε πάντα πόσο μας πόνεσαν! Κλείσε τον υπολογιστή, καλοκαίρι κάνει έξω και βρέχει πεφταστέρια!
Μην με ρωτήσεις τι κάνω σε ένα chat, έχω τηλέφωνο… έχω όνομα, έχω φωνή, έχουν χρώμα τα μάτια μου, έχει αφορμή που γράφω σαν να γράφω στον εαυτό μου… ΔΕΝ είμαι η Anastasia Korinthiou…. Η Κορινθίου είμαι…. Για τους φίλους… Αναστασία! Εεε, ας ξανασυστηθούμε λοιπόν..Αναστασία με μάτια πράσινα σαν λιμνοθάλασσα .. Καλημέρα…. Σαββάτου ή Δευτέρας ποιός νοιάζεται! Δεν έχει σημασία….
Για κάποιους σήμερα ξεκινά να μετρά η ζωή μέρες-στιγμές. Για κάποιους σήμερα ο Έρωτας δεν γιορτάζει… θυμώνει και ζητά την γλύκα όχι από ακριβά σοκολατάκια μα από ένα χαμόγελο…. Αναστασία με λένε έρωτα…. Εσένα;
Έλα να ξανασυστηθούμε!Σου έστειλα αίτημα φιλίας με ένα σύννεφο και έναν γλάρο!Από την αγαπημένη μου φίλη Αναστασία Κορινθίου
| (2015) | Ποτέ μη λες για πάντα, Άνεμος Εκδοτική |
| (2013) | Ομερτά, η αδελφότητα των γκρίζων κροτάφων, Ελληνική Πρωτοβουλία |
| (2013) | Σου τηλεφώνησα για ένα αντίο, Ελληνική Πρωτοβουλία |
| (2012) | Η αδελφότητα των γκρίζων κροτάφων, Δυάς Εκδοτική |
| (2009) | Το χρονικό μιας απιστίας, Εμπειρία Εκδοτική |
| (2007) | Βαρλίκι, Εμπειρία Εκδοτική |
| (2006) | Για την καρδιά ενός αγγέλου, Εμπειρία Εκδοτική |
| (2004) | Γυναίκες από πέτρα, Εμπειρία Εκδοτική |
0 comments:
Post a Comment