Are they asking for trouble?
Three months had gone by from their getaway at the farm and Ariadne and George had gotten used to their situation. They spent a lot of time together and they both had staff of their own to each other’s house. Yes, things had moved on rather quickly but the fact that they knew each other before they started dating, made things easier
. They would go out together and they had met each other’s friends. Ariadne felt really comfortable and did not feel troubled at all. George on the other hand was trying to get used to the situation, as it wasn’t like anything he had experienced so far. She was very relaxed, allowed him a lot of space and time to spend alone with his friends. She wasn’t stuck on him, but yet he felt that he was committed. He was trying to get closer to her, but Ariadne let him take one step at a time, allowing him to get used to and to realize what was happening in each step he took. It was very easy. They were enjoying the time they spent together and in general were not having any serious issues to resolve, besides the usual. Thankfully, jealousy was not among them as this was dealt with during their getaway, and they didn’t have to come back to it. They had fun with each other. They went out often. But spent an equally fun time the nights and days they spent in their houses, either with friends or alone. The past few days something had changed from his side. He had let go and had started taking in their relationship. That evening George was preparing his suitcase, as he has to leave for a business trip for a week, abroad. He really didn’t want to go and leave her. They were at his place on his bed were the clothes he wanted to take with him as well as the suitcase, which he was slowly filling. Ariadne was sitting opposite of him. - What is wrong baby, she asked him as he looked troubled. - I hate it that I have to leave. - Why? - Because I don’t want to miss your presentation at the club. You know that I wanted to be there. - That’s true. I would have much rather you being there. Thankfully you leave on Monday; otherwise you would have already been gone. At least we had the weekend. And I most definitely would have enjoyed having you there, looking at you during my presentation. Have a friendly face in the audience. - Yes, it was a close call with the tickets. And you know how I would have been looking at you, right? - Yes, filled with understanding, right? - If you want to call it this way? I had something else in mind. - Really? - Yes, really. He said while kissing her back. - Baby, you need to finish packing. - Who cares about packing now baby. He kissed her deeply. He, once more, explored her body with his lips. He didn’t want to close his eyes as he was enchanted by the way her body looked under the sun setting light. He held her in his arms and kissed her again and again. They woke up earlier than they planned to in the morning. They looked at the half filled suitcase and the clothes that were lying on the floor and laughed. - I need to finish up packing! He told her as he was trying to push her away, but she was already on top of him turning him on. - I know, but there is always time. He answered in a naughty manner. - Baby… I’ll be so tired. - It’s ok… you’ll rest tonight at the hotel. She answered and continued to turn him on with her lips and her hands. - You are driving me crazy… was the last thing he told her. A while later she was getting off of him. Ariadne looked around them, and then at the clock, “baby we will be late and it is going to be your fault, since you still haven’t packed. I’m going to have a quick shower till you finish up” she teased him. “I’m wondering whose fault is this” he answered. “Not mine” she said from the bathroom. When she was over she found him waiting “are you done yet, or not?”. “Yes, I’m done. You can go in” she answered in a playful manner. She got dressed and made up the room till he was done. They had their morning coffee in a hurry, she drove him to the airport and then she went to her office. Wednesday afternoon, as almost every afternoon, she went by the club, this time though not to have a drink and to calm down. For some time now she was planning an event in order to promote and advertise a huge project that was developed by the company for which she was working; the creation of an Advanced Olympic Track and Field Training Facility, this would be one of its kind in their country. So they had planned a presentation with the participation of athletes and coaches. Needless to say that amongst the latters, Dimitris was one of the invitees. Ariadne had arrived at the club some hours ahead in order make sure that everything as prepared and in its place. About an hour before the presentation her assistant showed up and took over as she went to get ready. Thankfully the club had the facilities for that. She had a shower, took care of herself, made her hair and make-up, got dressed and went downstairs. She wore a white pair of wide pants and shirt, and a blue blazer. Discrete golden jewels and her comfortable nude stilettos. She welcomed all athletes, coaches and reporters. She was friendly and approachable. The presentation started and they all took their places. Upon the completion of her part the representatives of the athletics company and when they were done the athletes and coaches took their turn. Once all had completed their presentations the time had come for some action, the scheduled activities. A number of activities had been scheduled and whoever wanted could participate. There were courses for a number of sports set up like shooting, archery, various track and field sports, trampoline and tennis. Ariadne participated in the less active sports. Some of her colleagues urged her to do some of the more active sports. She really wanted to get on the trampoline, but was considering it in the beginning. After getting urged a bit more, some of which came from one of the sponsors, she took of her heels and jacket and got on the trampoline. Initially she was just jumping up and down, later on she remembered her old skills. After a while and after having the fun she wanted to, she got off. The event was successful. Late in the night the ones who were still at the club were some members, a few athletes, with their significant others, and some coaches. The mood had turned to a cozy friendly one, rather than the official that it had. Ariadne had relaxed. She hadn’t realized that Dimitris was one amongst the ones that were still there. Only when she saw him coming towards her she understood that. - Hey, you are still here? She asked him. - Yes, still. - We didn’t have the chance to talk today. I’m sorry about that. - It’s ok, I understand. No problem. - So, tell me what did you think of the event? - It was very successful I think. - Yes it was. Are you going to stay for a drink or are you leaving? - I think I’m going to stay. - Good. - You were really good on the trampoline. - You saw me? - Yes. - I think I looked really funny. - Rather funny. Either ways, looked like you were enjoying it. - Yes I remembered my “younger days”. Is Mona going to come? - I don’t know. I told her but she still hasn’t answered to my message. - Ok… do you want something to drink? - Yes a beer. - Good, she answered and walked towards the bar. She returned with the beer and a glass of wine for her. They sat and chatted for some time. They had all become one party, athletes, coaches, friends, acquaintances, members of the club. They shared few pizzas. At some point people started to leave. They were very comfortable with each other. Dimitris realized that Ariadne was very relaxed due to the wine. She was extra friendly and accepted his touches. He saw an opportunity to get close to her and took it. He approached her more and more. She got up to go to the toilet. As she was returning Dimitris caught up to her and took her in his arms “dance with me” he said. She was surprised. She followed him. They danced a blues. - You were really good today. - Thank you, she answered. - I’m not kidding, he whispered. You were amazing. - Mm…, she answered. She was very flattered. She was resting her head on his shoulder and simply followed his rhythm. - Aren’t you worried that they might see us? - No, she said. They know that you are my friend. They’ve seen you here sometimes. So there is no reason for any speculations. And what if they do… whom will he believe, that’s where the story is. - Ok… he answered. They didn’t say anything else till the song ended. He pulled her closer. They were dancing at a rather dark corner. No one saw him kissing her tenderly on her forehead and face. No one saw the way he was looking at her when she changed the shoulder were she was resting and turned her face towards him. When the song finished the atmosphere was extremely electrified. She pushed away and went to the couch were a few people were left. “I don’t know about you guys, but I’m leaving” she told them. She went to the lockers to get her things. As she was walking out she saw him waiting for her. - What are you doing here? - Are you leaving? - Yes, I’m tired. - I see that. Here give me your bag. I’ll walk you to your car. - Thank you, she answered. They walked down to the main room, greeted the rest of the people who were there and walked towards the parking. When they got to her car he opened the trunk in order to put her things in it. When everything was settled he walked her to the door. She tried to open it but he placed his body in such a way that she couldn’t. she was now standing with her back against his body and leaning towards the car. - What are you doing? - You smell wonderful. He told her while kissing her on the neck. He had exposed it with his hands. - Thank you, she answered. Are you going to let me get in the car? I’m cold. - Look at me, he demanded. She turned around and stared straight into his eyes. “Hi” she told him smiling. “Hello beautiful”, he answered and kissed her neck. “You don’t give up, I see” she told him while bending her head back in order to expose more of her neck to him so that he can give her more kisses. He held her head into his arms and brought it in front of his “no when it has to do with you”, he told her while nailing her with his eyes in his most serious tone of voice. Then he smiled as he was returning her head to its previous position and his lips to their previous task, adoring her neck. He placed his hand around her back and with the other one he positioned her head just millimeters away from his. He breathed on her lips. He exhaled behind her ear lobes. He inhaled her perfume. It was a sensual route which he followed and which brought his lips on hers. It was a soft and tender kiss, he waited for her permission. He waited to feel her lips opening and accepting his. This time he patiently waited till he felt her mouth opening to accept his tongue. A kiss that was becoming deeper and deeper. Nothing more though. No other contact. Just his hand that held her waist. They had gotten lost into their kiss when the lights of a car brought the back to reality. As much as he hated it he distanced his lips from hers. Wanting to maintain, though, the contact he gave her many quick light kisses. Seconds before the car stopped behind hers they had gave their last kiss. The voice that came from the inside of the car brought them back to reality. - What are you doing there Dimitris? Mona’s voice was coming from the side of the car. - Mona? He answered in obvious surprise. What are you doing here? - Do you think that this is our issue here? Let me remind you that you invited me, and when you were not picking up your phone, I thought that you were having lots of fun so I came over. That what we had agreed. - You never called. - Check your phone. He took out his phone. She had called him 3 times within the last hour, but he had forgotten in on vibration. - So what do you have to say for yourself. - Nothing. - This is not an answer. I come to find you kissing her in the parking and you say nothing? What’s going on Ariadne, the cat’s away and you thought that it’s a good moment to dance? And to tell you the truth I am mostly sorry for George. I know what’s going on I saw it, but he is still sleeping. Tell me how long do you want Dimitris? - That’s it Mona. Was the only thing that Ariadne managed to say before Dimitri cut her off verbally and physically as he placed himself between the two women. - Mona get in the car and leave. Whatever has happened between Ariadne and me in the past is none of your business. As for what you just saw. This happened because we both wanted it to happen, not just her. So if you want to say something to someone, say it to me. - Come on Dimitris… you are not a saint. She answered ironically. - Ariadne can you please leave. This is between Mona and me, he told her in a collected manner as he opened the car door. All this time he could feel her shaking, for more than one reasons. - But… she said. - Please we will talk later. - Yes, sure, why don’t you help her escape… Mona shouted. Ariadne got in her can and left. Even with the car AC turned to the maximum of heat that it could produce, and she still was shaking. She got home and found True waiting. She put a jacket on and took him for a quick walk. She was still shaking. It could be any one of the cold, the drinks, the adrenaline, the kisses, her tiredness, the headache she had all day but had successfully hidden from everyone, Mona’s words, or all of them together. When she came back to her house she tried to light up the fireplace. She sent a message to George letting him know that she was going to go to bed. They had talked when the presentation was over so this was just an informative message. He answered that he missed her and couldn’t wait to get back. Ariadne had just managed to light up the fireplace when the doorbell rang. Wrapped in a blanket she went to open the door. Dimitris was standing in front of her. Her legs couldn’t hold her anymore, the glass of water left her hands, and she would have fallen if he hadn’t caught her.
Πηγαίνοντας γυρεύοντας… Τρεις μήνες είχαν περάσει από το τις μικρές διακοπές τους στη φάρμα και η Αριάδνη και ο Γιώργος είχαν μπει σε μια σειρά. Περνούσαν αρκετό χρόνο μαζί και είχε ο κάθε ένας πράγματα στο σπίτι του άλλου. Ναι, είχαν προχωρήσει αρκετά γρήγορα αλλά το γεγονός ότι γνώριζαν ο ένας τον άλλον πριν αποφασίσουν να βγαίνουν, έκανε τα πράγματα πιο εύκολα. Κυκλοφορούσαν συχνά μαζί, είχε γνωρίσει ο ένας σχεδόν όλους τους φίλους του άλλου. Η Αριάδνη ένιωθε αρκετά άνετα και δεν είχε κανένα προβληματισμό. Δεν είχε πέσει με τα μούτρα πάνω του, αλλά ευχαριστιόταν την ηρεμία μεταξύ τους. Ο Γιώργος από την άλλη προσπαθούσε να συνηθίσει την κατάσταση, καθώς δεν έμοιαζε σε τίποτα με προηγούμενες σχέσεις του. Ήταν πολύ χαλαρή και του άφηνε πολύ χρόνο για να περνάει με τους φίλους του. Δεν ήταν κολλημένη πάνω του παρόλα αυτά υπήρχε η αίσθηση της σχέσης. Εκείνος προσπαθούσε να έρθει πιο κοντά της, αλλά η Αριάδνη τον άφηνε να κάνει ένα βήμα τη φορά, επιτρέποντάς του έτσι να συνηθίσει και να αντιληφθεί τι συνέβαινε με κάθε βήμα που έκανε. Ήταν όλο πολύ εύκολο. Απολάμβαναν το χρόνο που περνούσαν μαζί και γενικά δεν αντιμετώπιζαν ιδιαίτερα προβλήματα, πέρα από τα συνηθισμένα. Ευτυχώς μέσα σε αυτά δεν ήταν οι ζήλιες του Γιώργου, καθώς μετά από όσο είχαν πει στη φάρμα εκείνος είχε ηρεμήσει και δεν είχε ξαναδείξει να ζηλεύει. Έπαιζαν μεταξύ τους. Έβγαιναν και περνούσαν καλά. Αλλά περνούσαν εξίσου καλά και όταν έμεναν μέσα, είτε με την παρέα τους είτε μόνοι τους. Τις τελευταίες μέρες κάτι είχε αλλάξει μεταξύ τους, από την πλευρά του κυρίως. Είχε χαλαρώσει τελείως με τη μεταξύ τους κατάσταση και είχε αρχίσει να το ζει. Εκείνο το απόγευμα ο Γιώργος ετοίμαζε τη βαλίτσα του καθώς θα έπρεπε να φύγει για 1 εβδομάδα για λόγους δουλειάς εκτός Ελλάδος. Δεν ήθελε καθόλου να φύγει και να την αφήσει . Ήταν στο σπίτι του, στο κρεβάτι του είχε απλώσει τα πράγματα που θα έπαιρνε μαζί του, είχε βάλει και την βαλίτσα του και σιγά σιγά τη γέμιζε. Η Αριάδνη καθόταν οκλαδόν απέναντί του. - Τι έχεις μωρό μου, τον ρώτησε γιατί τον έβλεπε προβληματισμένο. - Δε μου αρέσει και πολύ που πρέπει να φύγω. - Γιατί; - Γιατί δε θέλω να χάσω την παρουσίαση στο club. Ξέρω πόσο θα ήθελες να είμαι εκεί. - Ναι, η αλήθεια είναι ότι θα το ήθελα, αλλά τι να κάνουμε αφού είναι θέμα δουλειάς. Ευτυχώς που φεύγεις Δευτέρα δε λες. Πάλι καλά που σου βρήκαν εισιτήριο γιατί θα είχες φύγει ήδη. Το σίγουρο είναι ότι θα ήθελα πολύ να είσαι εκεί και να σε κοιτάω κατά τη διάρκεια της παρουσίασης. Ένα πολύ φιλικό πρόσωπο. Για να μην αγχωθώ. - Ναι, είδες τελευταία στιγμή. Και ξέρεις πολύ καλά πώς θα σε κοιτούσα! - Ναι, όλο κατανόηση, σωστά; - Αν θες να το πεις έτσι, πες το. Εγώ κάτι άλλο είχα στο μυαλό μου. - Αλήθεια; - Ναι. - Θα έμοιαζε με τον τρόπο που με κοιτάς τώρα; - Κάπως έτσι. - Μα με κοιτάς σα να με γδύνεις με τα μάτια σου… - Και ευτυχώς δεν πρέπει να σου βγάλω πολλά. - Μήπως να ντυθώ περισσότερο; Είπε και προσπάθησε να καλύψει το σώμα της με ένα από τα πουκάμισά του που βρήκε μπροστά της. - Σου είπα ότι με πειράζει; Της απάντησε και της τράβηξε το πουκάμισό του από πάνω της. Αν βγάλεις και αυτό το σορτσάκι και το μπλουζάκι, θα είσαι πολύ πιο κοντά στον τρόπο που θα σε φαντάζομαι. - Κάπως έτσι; Του είπε και τα έβγαλε και ξάπλωσε στο πλάι στηρίζοντας το κεφάλι της στο χέρι της και κοιτώντας τον στα μάτια. - Περίπου… κάτσε να σου δείξω. Της απάντησε και την πλησίασε. - Τι έχεις στο μυαλό σου; - Εσύ τι λες; Της απάντησε καθώς τη φιλούσε στην πλάτη. - Λέω πως αν συνεχίσεις έτσι δε θα τελειώσεις το πακετάρισμα, του απάντησε καθώς απολάμβανε την αίσθηση των χειλιών του πάνω της. - Ποιος νοιάζεται για τη βαλίτσα τώρα μωρό μου; Της απάντησε. Τη φίλησε με βάθος. Εξερεύνησε το σώμα της με τα χείλη του για άλλη μια φορά. Τα μάτια του ήταν συνέχεια ανοιχτά καθώς τον μάγευε το σώμα της όπως την έλουζε το φως της δύσης του ηλίου. Την κράτησε στην αγκαλιά του και τη φίλησε ξανά και ξανά. Το πρωί σηκώθηκαν νωρίτερα από την ώρα που είχαν σχεδιάσει. Κοίταξαν τη μισογεμισμένη βαλίτσα και τα ρούχα που ήταν στο πάτωμα και γέλασαν. - Πρέπει να την τελειώσω! Της είπε προσπαθώντας να την απωθήσει καθώς εκείνη ήταν ήδη από πάνω του και τον ερέθιζε. - Το ξέρω, αλλά πάντα υπάρχει χρόνος. Του απάντησε πονηρά. - Μωρό μου… θα είμαι κομμάτια. - Δεν πειράζει… θα ξεκουραστείς το βράδυ στο ξενοδοχείο. Του απάντησε και συνέχισε να τον ερεθίζει με τα χέρια και τα χείλη της. - Με τρελαίνεις… ήταν το τελευταίο που της είπε πριν της παραδοθεί. Λίγη ώρα αργότερα εκείνη κατέβαινε από πάνω του. Η Αριάδνη κοίταξε γύρω της και το ρολόι, «μωρό μου θα αργήσουμε και θα φταις εσύ γιατί δεν έχεις μαζέψει τα πράγματά σου ακόμα. Εγώ πάω για ντους μέχρι να πακετάρεις και τα υπόλοιπα ρούχα σου», του είπε πειράζοντάς του. «Ήθελα να ήξερα ποιος φταίει γι αυτό», απάντησε εκείνος. «Πάντως όχι εγώ» του απάντησε μέσα από το μπάνιο. Βγήκε και τον βρήκε να την περίμενε για να μπει και εκείνος, «το αποφάσισες, τελείωσες από το μπάνιο;». «Ναι, ναι μπορείς να μπεις», του απάντησε με παιχνιδιάρικο ύφος. Ντύθηκε και έφτιαξε το δωμάτιο μέχρι να τελειώσει και ο Γιώργος το μπάνιο του. Ήπιαν ένα καφέ στα γρήγορα, τον πήγε στο αεροδρόμιο και μετά εκείνη πήγε στο γραφείο της. Την Τετάρτη το απόγευμα, όπως σχεδόν κάθε απόγευμα, η Αριάδνη πέρασε από το club αυτή τη φορά όμως όχι για να πιεί ένα ποτάκι και να χαλαρώσει από τη μέρα της. Εδώ και καιρό είχε κανονίσει, μέσω της εταιρείας στην οποία εργαζόταν και με σκοπό την υποστήριξη του έργου που είχε αναλάβει για τη δημιουργία ενός πρότυπου ολυμπιακού προπονητήριου, μια ομάδα αθλητών και προπονητών να επισκεφθεί το club για διαφημιστικούς σκοπούς και να κάνουν μια παρουσίαση νέων προϊόντων και μερικές δοκιμαστικές προπονήσει, να υπογράψουν αυτόγραφα και να μιλήσουν με σημερινούς και μελλοντικούς αθλητές. Ανάμεσα στους προπονητές ήταν και ο Δημήτρης. Η Αριάδνη είχε φτάσει στο χώρο αρκετές ώρες πριν την έναρξη της παρουσίασης καθώς ήθελε να βεβαιωθεί ότι όλα θα ήταν έτοιμα. Μια ώρα πριν την παρουσίαση και όντας σίγουρη ότι όλα ήταν στη θέση τους και ότι η βοηθός της είχε τα πάντα υπό τον έλεγχό της ανέβηκε στα αποδυτήρια του κλαμπ για να ντυθεί και να ετοιμαστεί. Ευτυχώς ο χώρος των αποδυτηρίων της παρείχε τη δυνατότητα να το κάνει αυτό. Έκανε ένα ντους, περιποιήθηκε τον εαυτό της, έφτιαξε τα μαλλιά και το μακιγιάζ της, ντύθηκε και κατέβηκε στο χώρο. Είχε φορέσει μια λευκή παντελόνα με ένα λευκό πουκάμισο και ένα navy blue σακάκι. Διακριτικά χρυσά κοσμήματα και τις άνετες nude γόβες της. Χαιρέτησε όλους τους αθλητές και τους προπονητές καθώς και όλους τους δημοσιογράφους. Ήταν φιλική και προσιτή. Η παρουσίαση ξεκίνησε και όλοι πήραν τις θέσεις τους. Μετά την ολοκλήρωση της παρουσίασής της πήραν σειρά οι υπεύθυνοι της εταιρείας αθλητικών και όταν και εκείνοι ολοκλήρωσαν ήρθε η σειρά των αθλητών και των προπονητών. Μίλησαν όλοι για όσα ήθελαν να μιλήσουν και ήρθε η ώρα για τη δράση. Είχαν οργανώσει μια σειρά από αγώνες επίδειξης και αργότερα κάλεσαν τους δημοσιογράφους και όποιον ήθελε να συμμετέχει σε δραστηριότητες. Υπήρχαν παντού στημένες πίστες για διάφορα αθλήματα, σκοποβολή, τοξοβολία, διάφορα αθλήματα στίβου, τραμπολίνο, τένις. Η Αριάδνη συμμετείχε στα σταθερά αθλήματα. Κάποιοι από τους συναδέλφους της την προέτρεψαν κα προσπαθήσει να κάνει και κάποιο από τα πιο δυναμικά αθλήματα. Εκείνη στη αρχή έκανε τη δύσκολη αλλά η καρδούλα της ήξερε πόσο πολύ ήθελε να ανέβει στο τραμπολίνο. Μετά από λίγη προτροπή ακόμα η οποία ήρθε και από τους χορηγούς της εκδήλωσης, το αποφάσισε. Έβγαλε το σακάκι και τις γόβες της και ανέβηκε. Στην αρχή απλά χοροπηδούσε πάνω κάτω. Όταν ένιωσε άνετα, θυμήθηκε τις παλιές της ικανότητες στο άθλημα. Έκανε μερικά βασικά ακροβατικά για να λυθεί λίγο. Το ευχαριστήθηκε αλλά λίγο αργότερα κατέβηκε. Η εκδήλωση είχε στεφθεί με επιτυχία και αργά το βράδυ είχαν μείνει πλέον μόνο τα μέλη του club, μερικοί από τους αθλητές και κάποιοι από τους προπονητές. Αρκετοί είχαν καλέσει και τα έτερα ήμισυ τους και τώρα πλέον το κλίμα είχε αλλάξει. Η Αριάδνη ένιωθε πολύ χαλαρή. Δεν είχε συνειδητοποιήσει ότι ανάμεσα στα άτομα που είχαν μείνει ήταν και ο Δημήτρης. Μόνο όταν τον είδε να έρχεται και να κάθεται δίπλα της το κατάλαβε. - Ωπ, ακόμα εδώ; Τον ρώτησε. - Ναι, ακόμα. - Δε μιλήσαμε πολύ σήμερα συγνώμη. - Καταλαβαίνω βρε, κανένα πρόβλημα. - Για πες, πώς σου φάνηκε η εκδήλωση; - Πολύ καλή. Είχε επιτυχία νομίζω. - Ναι, είχε. Θα μείνεις για ποτάκι ή θα φύγεις; - Λέω να μείνω. - Ωραία. - Ήσουν πολύ καλή στο τραμπολίνο, νωρίτερα. - Με είδες; - Ναι. - Πρέπει να είχα πολύ πλάκα. - Αρκετή, πάντως φαινόταν ότι πέρναγες καλά. - Ναι, θυμήθηκα λίγο τα παλιά. Θα έρθει η Μόνα; - Δεν ξέρω. Της το είπα αλλά δεν μου απάντησε ακόμα. - Μμμμ… οκ. Θα πιείς κάτι; - Ναι, μια μπύρα. - Ωραία, του είπε και πήγε στο μπαρ. Επέστρεψε με την μπύρα του και ένα ποτήρι κρασί για τον εαυτό της. Κάθισαν αρκετή ώρα. Είχαν γίνει όλοι μια παρέα, αθλητές προπονητές, φίλοι, φίλες, γνωστοί, μέλη του club. Μοιράστηκαν πίτσες και τα λέγανε. Κάποια στιγμή ο κόσμος να φεύγει. Είχαν μείνει λίγοι και καλοί. Ανάμεσά τους και ο Δημήτρης με την Αριάδνη. Ένιωθαν πολύ άνετα μεταξύ τους. Ο Δημήτρης κατάλαβε ότι η Αριάδνη είχε χαλαρώσει αρκετά από το ποτό. Ήταν ιδιαίτερα φιλική μαζί του και δεκτική στα αγγίγματά του. Εκείνος βρήκε την ευκαιρία να την πλησιάσει. Ερχόταν όλο και πιο κοντά της. Εκείνη σηκώθηκε να πάει τουαλέτα. Επιστρέφοντας ο Δημήτρης την πρόλαβε και την πήρε στην αγκαλιά του «χόρεψε μαζί μου». Εκείνη τον κοίταξε ξαφνιασμένη. Τον ακολούθησε στις κινήσεις του. Χόρεψαν ένα blues. - Ήσουν πολύ καλή σήμερα. - Ευχαριστώ, του απάντησε. - Αλήθεια σου λέω, της ψιθύρισε στο αυτί. Ήσουν υπέροχη. - Μμμ…, του απάντησε αυτή κολακευμένη. Είχε γύρει το κεφάλι της στον ώμο του και απλά ακολουθούσε το ρυθμό του. - Δεν ανησυχείς μη μα δουν και πουν κάτι στο Γιώργο; Τη ρώτησε. - Όχι. Του απάντησε. Ξέρουν ότι είσαι φίλος μου. Σε έχουν δει αρκετές φορές άλλωστε εδώ. Οπότε δεν υπάρχει λόγος να πουν κάτι. Και να πουν… το θέμα είναι ποιον θα πιστέψει, και εκεί θα φανούν πολλά. - Μάλιστα… της απάντησε. Δεν είπαν τίποτα άλλο μέχρι να τελειώσει το κομμάτι. Εκείνος την τράβηξε πιο κοντά του. Χόρευαν σε ένα αρκετά σκοτεινό σημείο του χώρου. Κανείς δεν τον είδε να της δίνει τρυφερά φιλιά στο κεφάλι και το μέτωπο. Κανείς δεν είδε τον τρόπο που την κοιτούσε όταν αυτή άλλαξε ώμο και γύρισε το κεφάλι της προς το μέρος του. Όταν το κομμάτι τελείωσε η ατμόσφαιρα μεταξύ τους είχε ηλεκτριστεί πάρα πολύ. Εκείνη απομακρύνθηκε και πήγε στον καναπέ όπου είχαν μείνει ελάχιστα άτομα από την παρέα. «Παιδιά δεν ξέρω αν εσείς θέλετε να το συνεχίσετε, αλλά εγώ δεν αντέχω άλλο, λέω να φύγω», τους είπε. Ανέβηκε στα αποδυτήρια όπου είχε αφήσει τα πράγματά της. Βγαίνοντας βρήκε το Δημήτρη να την περιμένει. - Τι κάνεις εδώ; - Θα φύγεις; - Ναι, είμαι κουρασμένη. - Το βλέπω. Δώσε μου την τσάντα σου. Θα σε πάω μέχρι το αυτοκίνητο. - Ευχαριστώ, του απάντησε. Κατέβηκαν, χαιρέτησαν την παρέα τους και κατευθύνθηκαν προς το παρκινγκ. Έφτασαν στο αυτοκίνητο και το άνοιξε για να βάλει τα πράγματά της στο port-baggage. Όταν τα έφτιαξε τη συνόδεψε ως την πόρτα του οδηγού. Πήγε να την ανοίξει αλλά εκείνος τη ακινητοποίησε μεταξύ του αυτοκινήτου και του σώματός του. Εκείνη του είχε ακόμα γυρισμένη την πλάτη. - Τι κάνεις; - Μυρίζεις υπέροχα. Της είπε φιλώντας το λαιμό της. Είχε παραμερίσει με τα χέρια του τα μαλλιά της. - Σ’ ευχαριστώ, του απάντησε. Θα με αφήσεις να μπω στο αυτοκίνητό μου γιατί κρυώνω; - Κοίταξέ με. Της είπε. Εκείνη γύρισε την πλάτη της προς το αυτοκίνητο και τον κάρφωσε με το βλέμμα της. «Γεια σου» του είπε χαμογελώντας γλυκά. «Γεια σου όμορφη», της απάντησε εκείνος και τη φίλησε ξανά στο λαιμό. «Δεν το βάζει κάτω έτσι;» του είπε εκείνη ρίχνοντας προς τα πίσω το κεφάλι της εκθέτοντας μεγαλύτερο μέρος του λαιμού της για να της χαρίσει περισσότερα φιλιά. Έφερε τα μάτια του στα δικά της και κράτησε το πρόσωπό της με τα δύο χέρια του «για ότι έχει να κάνει μ’ εσένα, όχι» της απάντησε σοβαρά. Μέτα χαμογέλασε καθώς είχε πιάσει το μήνυμα της κίνησής της και επέστρεφε στο λαιμό της. Πέρασε το χέρι του γύρω από τη μέση της και με το άλλο έφερε το πρόσωπό της σε απόσταση αναπνοής από το δικό του. Ανέπνευσε πάνω στα χείλη της. Εξέπνευσε πίσω από τους λοβούς της. Εισέπνευσε το άρωμα του λαιμού της. Ήταν μια πολύ αισθησιακή διαδρομή στο αποκορύφωμα της οποίας έφερε τα χείλη του στα δικά της. Ένα φιλί ήρεμο, απαλό, περίμενε την άδειά της, περίμενε να νιώσει τα δικά της χείλη να ανοίγουν και να δέχονται τα χάδια των δικών του. Αυτή τη φορά πολύ ψύχραιμα περίμενε μέχρι το στόμα της να ανοίξει και να δεχτεί τη γλώσσα του. Ένα φιλί που βάθαινε όλο και περισσότερο. Τίποτα άλλο όμως. Καμία άλλη επαφή. Μόνο το χέρι του που την αγκάλιαζε. Είχαν χαθεί μέσα σε αυτό το φιλί όταν τα φώτα ενός αυτοκινήτου τους επανέφεραν στην πραγματικότητα. Όσο και να μην το ήθελε εκείνος ξεκίνησε πρώτος να απομακρύνει τα χείλη του από τα δικά της. Θέλοντας να διατηρήσει την αίσθηση όμως της έδινε συνεχόμενα μικρά φιλιά. Οριακά πριν το αυτοκίνητο σταματήσει κάθετα πίσω από αυτό της Αριάδνης, είχαν προλάβει να δώσουν το τελευταίο τους φιλί. Η φωνή που ακούστηκε μέσα από το αυτοκίνητο τους τρόμαξε και τους επανέφερε στο εδώ και τώρα. - Τι κάνεις εκεί Δημήτρη; Ακούστηκε η φωνή της Μόνα καθώς η πόρτα του αυτοκινήτου έκλεινε πίσω της. - Μόνα; Είπε ξαφνιασμένος. Τι κάνεις εδώ; - Αυτό είναι το θέμα μας; Να σου θυμίσω ότι μου είχες πει να έρθω! Είδα ότι δεν απαντούσες στο τηλέφωνό σου και ήρθα γιατί θεώρησα ότι η εκδήλωση προχώρησε σε παρτάκι. Αυτό μου είχες πει στο τηλέφωνο. - Δεν με πήρες! - Σε πήρα κοίτα το τηλέφωνό σου. Εκείνος έβγαλε το τηλέφωνό του από την τσέπη του. Όντως τον είχε πάρει 3 φορές μέσα στην τελευταία μια ώρα, αλλά εκείνος είχε ξεχάσει το τηλέφωνό του στο αθόρυβο από την ώρα της παρουσίασης. - Λοιπόν τι έχεις να πεις; - Τίποτα. - Τι τίποτα. Έρχομαι και σε βρίσκω με αυτήν. Να την έχεις ξεμοναχιάσει στο παρκινγκ και να τη φιλάς και μου λες τίποτα; Τι έγινε Αριάδνη, δεν είναι εδώ ο γάτος και χορεύει το ποντίκι; - Μόνα! - Τι Μόνα; Για πες μας Αριάδνη! Τι έπαθες σου πήρε τη μιλιά ο Δημήτρης; - Δεν έχω κάτι να σου πω. Της απάντησε εκείνη. - Και βέβαια δεν έχεις. Τι να σου πω περίμενες τη στιγμή που θα ήταν μόνος του για να κάνεις την κίνησή σου. Και δεν λυπάμαι κανέναν άλλο, γιατί εγώ το είδα με τα μάτια μου και ξέρω τι πρέπει να κάνω, αλλά εκείνος ο καημένος ο Γιώργος που δεν έχει ιδέα. Αυτόν λυπάμαι, που τον δουλεύεις ασύστολα. Πες μου πόσο καιρό τον γουστάρεις τον Δημήτρη. - Μόνα, ως εδώ. Ήταν το μόνο που πρόλαβε να πει η Αριάδνη πριν μπει φυσικά και λεκτικά ανάμεσά τους ο Δημήτρης. - Μόνα μπες στο αυτοκίνητό σου και φύγε. Ότι και να έχει συμβεί με εμένα και την Αριάδνη στο παρελθόν δε σε αφορά. Όσο γι αυτό που είδες. Είναι κάτι που συνέβη και για να συμβεί δεν το ήθελε μόνο εκείνη. Περισσότερο το ήθελα εγώ. Ότι έχεις να πεις λοιπόν πες το σε εμένα. Δε θα ανεχτώ να πεις όμως κάτι άλλο για την Αριάδνη. Της είπε εκνευρισμένος. - Άσε μας ρε Δημητράκη που θες να το παίξεις και μάρτυρας. Του είπε εκείνη ειρωνικά. - Αριάδνη σε παρακαλώ μπες στο αυτοκίνητο και φύγε. Αυτό το θέμα αφορά εμένα και τη Μόνα, γύρισε και της είπε ψύχραιμα ανοίγοντας της την πόρτα του αυτοκινήτου της. Όλη αυτή την ώρα την ένιωθε που έτρεμε και όχι για ένα μόνο λόγο. - Μα… του είπε εκείνη. - Σε παρακαλώ. Θα μιλήσουμε αργότερα. - Ναι, ναι, φυγάδεψέ την κιόλας. Φώναξε η Μόνα. Η Αριάδνη μπήκε στο αυτοκίνητο και έφυγε. Ακόμα και με το καλοριφέρ του αυτοκινήτου αναμμένο στο τέρμα δεν κατάφερε να σταματήσει να τρέμει. Έφτασε στο σπίτι της και βρήκε τον Τρου να την περιμένει. Φόρεσε στα γρήγορα ένα μπουφάν της και τον έβγαλε μια βόλτα. Δεν μπόρεσε να μείνει πολύ ώρα έξω. Ακόμα έτρεμε. Ήταν το κρύο, η αδρεναλίνη, το ποτό, τα φιλιά του, η κούραση όλων των ημερών, ο πονοκέφαλος που είχε όλη μέρα και είχε καταφέρει με μαεστρία να τον κρύψει, τα λόγια της Μόνα. Ήταν όλα μαζί που την είχαν αναστατώσει. Επέστρεψε και βάλθηκε να ανάψει το τζάκι. Έστειλε ένα μήνυμα στον Γιώργο ότι όλα είχαν πάει καλά και ότι είχε μόλις γυρίσει και θα έπεφτε για ύπνο. Είχαν μιλήσει και όταν είχε τελειώσει η παρουσίαση και έτσι το μήνυμα είχε απλά πληροφοριακό χαρακτήρα. Εκείνος της απάντησε ότι του είχε λείψει και ότι δεν μπορούσε να περιμένει την ώρα που θα επέστρεφε. Η Αριάδνη είχε μόλις καταφέρει να ανάψει το τζάκι όταν χτύπησε το κουδούνι του σπιτιού της. Άνοιξε την πόρτα τυλιγμένη με μια κουβέρτα και φορώντας ακόμα τα ρούχα της από κάτω. Μπροστά της είδε τον Δημήτρη. Τα πόδια της δεν την κράτησαν, της έφυγε το ποτήρι με το νερό που κρατούσε και θα σωριαζόταν στο πάτωμα αν δεν προλάβαινε να την πιάσει. ...
To be continued
Snowflake
0 comments:
Post a Comment