Γυναικεία Αλληλεγγύη: Μύθος ή Πραγματικότητα;

Γυναικεία Αλληλεγγύη: Μύθος ή Πραγματικότητα;
Σε προηγούμενη εμφάνισή μου (ομολογώ έκπληξη για μένα προσωπικά) στο παρόν blog είχα αναφερθεί στην γυναικεία μοναδικότητα και εξακολουθώ να δηλώνω φανατική οπαδός της θηλυκότητας, της μυστηριώδους γυναικείας φύσης, της μαγικής έννοιας του να είσαι γυναίκα με ότι συνεπάγεται αυτό (πλην ορισμένων άβολων χρονικών περιόδων όπου γινόμαστε θεριά!).
Από την στιγμή που άρχισα να επεξεργάζομαι την κεντρική ιδέα του εν λόγω άρθρου σχετικά με την γυναικεία αλληλεγγύη ομολογώ πως προβληματίστηκα, βασανίστηκα, αμφιταλαντεύτηκα και τελικά αποφάσισα να στραφώ για μία ακόμη φορά στο φιλικό μου περιβάλλον. 
Προκειμένου να ξεδιαλύνω το τοπίο για το αν η γυναικεία αλληλεγγύη είναι κάτι που ισχύει, κάτι που λειτουργεί και καθοδηγεί τις φιλικές, και όχι μόνο σχέσεις μας, θεώρησα πως μια πολύ καλή πηγή θα ήταν οι δικές μου φίλες. Απολαμβάνοντας χαλαρό καφεδάκι, με έναν υπέροχο ήλιο (που τείνει να γίνει και αυτός ένα σπάνιο φαινόμενο λόγω της απίστευτης κακοκαιρίας των τελευταίων μηνών..Λονδίνο γίναμε οφου!), εν μέσω των όμορφων συζητήσεών μας και τα γέλια που κάναμε προετοιμάστηκα να πετάξω την μεγάλη ερώτηση με ένα πλατύ χαμόγελο: «Τελικά αγαπημένες μου η γυναικεία αλληλεγγύη υπάρχει ή είναι απλά αστικός μύθος;» …….σιωπή και παγωμάρα… η μία έβαλε βιαστικά τα γυαλιά ηλίου της και κοίταξε τριγύρω λέγοντας ότι ο καιρός θα χαλάσει πάλι, η δεύτερη θυμήθηκε πως έπρεπε να κάνει ένα τηλεφώνημα που δεν μπορούσε να περιμένει, η επόμενη έψαχνε σα χαμένη τον σερβιτόρο για να μας φέρει νερό γιατί κορακιάσαμε, και η τελευταία με κοίταζε με γουρλωμένα μάτια σαν να άκουσε κάτι το οποίο αποτελούσε θέμα ταμπού. Έπειτα από αρκετά λεπτά αμηχανίας και αλλαγή της κουβέντας καταλήξαμε να αναλύουμε το θέμα την αλληλεγγύης μεταξύ των γυναικών και οι απόψεις είχαν ποικιλία ως προς το αν υφίσταται ή όχι με τα επιχειρήματα να πέφτουν βροχή.. όταν αργότερα έμεινα μόνη και βυθισμένη στις σκέψεις μου, συνειδητοποίησα ότι όλα μας τα επιχειρήματα δεν υποστήριζαν ή απέρριπταν την γυναικεία αλληλεγγύη, παρά μόνο υποστήριζαν την φιλική μας σχέση στην συγκεκριμένη περίπτωση ώστε να μην φύγουμε παρεξηγημένες από τον καφέ μας. Ο καφές και η συνάντηση αυτή ήταν το τέλειο επιχείρημα για εμένα ώστε να στηρίξω την θεωρία μου περί ανυπαρξίας της αλληλεγγύης μεταξύ των θηλυκών. Και εξηγούμαι για να μην παρεξηγούμαι.


Όταν λέω ανυπαρξία αλληλεγγύης δεν εννοώ πως εμείς οι γυναίκες αδυνατούμε να συνάψουμε φιλίες, αντιθέτως ξέρουμε να τιμούμε

τον όρο «η κολλητή μας». Η αχίλλειος πτέρνα μας δεν είναι τόσο ώστε να αποδείξουμε την συμπαράστασή μας στην φίλη μας (και εξετάζω το θέμα από την σκοπιά των φιλικών σχέσεων διότι η οικογένεια έγκειται σε άλλο Gestalt). Μπορεί να είμαστε μαζί στα δύσκολα όμως από στήριξη στα καλά και ευχάριστα πως τα πάμε εμείς τα κορίτσια; Αναρωτηθήκατε ποτέ πόσες φορές έχετε βρεθεί στην περίπτωση όπου συζητάτε με την μία σας φίλη για την βλακεία που έκανε η έτερη φίλη σας όταν έστειλε ξανά μήνυμα στον πρώην της και όλα αυτά πίσω από την πλάτη της; Διότι au contraire, η ανδρική αλληλεγγύη είναι πιο απτή και με περισσότερες αποδείξεις. Όχι γιατί είναι πιο πιστοί στους φίλους τους οποιαδήποτε και αν είναι η περίσταση, αλλά γιατί στον κόσμο των αγοριών όλα είναι τόσο φλατ και μονοδιάστατα που καταντά να γίνεται λγάκι μονότονο. Στον κόσμο των γυναικών όλα έχουν περισσότερες διαστάσεις, αναλύσεις, παραδείγματα, απόψεις και φυσικά από αλλού ξεκινά κάθε φορά ένα πράγμα και καταλήγει σε εντελώς διαφορετικό θέμα από το εισαγωγικό. Η γυναικεία αλληλεγγύη αγαπημένες μου, είναι μύθος τον οποίο φροντίζουμε να καλλιεργούμε πολύ καλά. Και είναι μύθος διότι από μόνη της η γυναικεία φύση δεν θα αφήσει ποτέ τον μύθο να γίνει πραγματικότητα.
Οι γυναίκες, εν αντιθέσει με τους άντρες, ενδόμυχα δεν επιτρέπουμε να αναπτυχθεί η αλληλεγγύη υπό την έννοια που υπάρχει στις ανδρικές φιλικές σχέσεις διότι επικρατεί ο γυναικείος εγωισμός που μερικές φορές τείνει να γίνει και κομπλεξισμός, διότι αδυνατούμε να παραδεχθούμε ότι η φίλη μας υπερτερεί σε κάποιο τομέα. Η γυναικεία μας αλαζονεία δεν μας αφήνει να αποδεχθούμε το γεγονός αυτό παρόλο που εμείς μπορεί να υπερέχουμε σε κάποιο άλλο τομέα και αυτό μας δένει με την φίλη μας ότι η μία συμπληρώνει τα αδύνατα σημεία της άλλης. Στους άνδρες, τα πράγματα είναι πιο απλά (..ουγκ!) διότι αφενός είναι πιο αυθόρμητοι με τους φίλους τους (μερικοί αυτόν τον αυθορμητισμό τον μεταφέρουν και στις σχέσεις τους με την κοπέλα τους.. ήμαρτον δηλαδή) αφετέρου στον δικό τους μικρόκοσμο δεν ισχύει το αξίωμα «τι είναι αυτό που μας ενώνει, μας χωρίζει, μας πληγώνει» που λέει και το άσμα. 

Και αντιπαραβάλω παράδειγμα, πρόβλημα στην σχέση του ζευγαριού. Τα κορίτσια θα το συζητήσουμε μεταξύ μας μέχρι τελικής ανάλυσης θα πούμε τις απόψεις μας, θα δώσουμε τις συμβουλές μας, θα ρίξουμε τα μπινελίκια μας χωρίς όμως να ρίξουμε αλάτι πάνω στην πληγή της φίλης μας και την πονέσουμε παραπάνω και θα καταλήξουμε να μιλάμε για τη νέα τάση στα καλοκαιρινά παπούτσια. Παρά μόνο θα κάνουμε πηγαδάκια πίσω από την πλάτη της για να βγάλουμε το άχτι μας και να πούμε όσα δεν είπαμε κατ’ ιδίαν. Οι άντρες από την άλλη, θα βρεθούν θα ανταλλάξουνε 2-3 κουβέντες ουσίας, θα καταλήξουν σε συμπέρασμα και μετά θα συνεχίσουν την ζωή τους.

Η αλληλεγγύη είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την διάθεση του εκάστοτε ατόμου να είναι δίπλα στον φίλο και να δώσει τον χρόνο και χώρο που του αξίζει. Χωρίς πολλά φρου φρου και αρώματα. Αλληλεγγύη είναι να πονάς με τον πόνο του φίλου, να πετάς με την χαρά του φίλου. Αλληλεγγύη είναι να προσπαθείς ουσιαστικά να προσφέρεις τα συναισθήματά σου στον φίλο σου χωρίς αντάλλαγμα. Αλληλεγγύη είναι να ξεγυμνώνεις την ψυχή σου και να μην το κρατάς για να το συζητήσεις με τον τρίτο φίλο λες και τοιουτοτρόπως θα βοηθήσεις τον φίλο που βρίσκεται σε ανάγκη. Και όλα αυτά δεν μπορούν να υπάρξουν (ως επί το πλείστον, γιατί σαφώς και στον κανόνα ΠΑΝΤΑ υπάρχει και η εξαίρεση) στον γυναικείο μικρόκοσμο, παρά μόνο στον ανδρικό. Διότι, από προσωπικής απόψεως και βάσει της πορείας των φιλικών μου σχέσεων όπου προστέθηκαν πισωμαχαιρώματα, απογοητεύσεις, λόγια και γυναικείος εγωϊσμός, πλέον έχω πεισθεί πως παρόλη την βαθιά φιλία και αξιοπερίεργη στήριξη που έχουμε μεταξύ μας οι γυναίκες, ποτέ δεν θα καταφέρουμε να φτάσουμε την γυναικεία αλληλεγγύη στο επίπεδο της αλληλεγγύης μεταξύ των ανδρών. Και αυτό γιατί ο γυναικείος μας ψυχισμός και μηχανισμός θα είναι πάντα ένα μυστήριο, το οποίο θα κρατάει τον μύθο στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου.


À bientôt!
Demina Dana