STORY 1
(This will be a rather long one but do take your time to read it. It’s a way for us to get introduced…)
So it’s Monday morning, and you wake up feeling… meh. Last night you decided that this Monday was going to be “The Monday that you decide to do some exercise before you go to work”. As if that was going to happen before April is almost over… So since you have some time to spare, you take a moment and roll around your bed refusing to get up and go to the gym - or for a walk or for any kind of exercise for that matter, not other than walking to the kitchen and turn the coffee machine on, oh and let’s not forget the all needed walk to the toilet, because yes even us girls do have that morning need and not just men - and deal with this day, to begin with, and the rest of the week. So what should you do with all this time? Let’s see:
Option A: go back to sleep. There is no meaning in doing that you are already awake.
Option B: get up and exercise, somehow. Nope it’s already late to do that, by the time you are all dressed and ready you will only have 30 minutes left to go and get your exercise and get ready to go to work.
Option C: clean up the house. Are you crazy? Get out of bed to do housework? Come on, get real!
Option D: it would have been nice to have someone to help you spend your time a bit “creatively”. You know to full around. Hey, don’t go there. It’s not the best place to go on a Monday morning. Get away from that place, it is a baaad place. Move on, now!!!
So you inevitably reach
Option E: blank…. you look around the room, still blank… look around a bit more, blank… and then ha, you pick up your phone-tablet-notebook (or any other electronic device) and log on to the all mighty Facebook. You check the notifications, scroll down your homepage, hit some likes. Check out what that dude you are interested in has posted – spend a biiiit more extra time on that – then you check your profile and you hit the messages.
And there it is the conversation entitled “Girltalk”. A conversation which you started long ago with your 3 best friends and it has been going on for ages. Needless to say that you have talked about everything and everyone, when phone calls and meetings where not possible to happen. And you have analyzed all types of real and fictional problems, oh and when I say fictional, they were real to you at that moment just not to everyone else.
“So Tik was here last night, that’s your opening line?” You ask yourself. Do you really think that this should be your opening line? You erase it and start over.
I admit that the past few times it has become better. It is not that he has developed his technique, or that I feel more comfortable with him. I mean come on we have been casually “meeting for this reason” for almost two years now. I think it is the fact that I no longer have any guilt about it. I get to laugh either before, during or after, or in general for that matter. I am free of any thoughts regarding him. How should I say what I want to say so that he understands me and he doesn’t get scared. It has come to being relaxed in telling exactly what we feel like saying. Yes, it is a process that has its pitfalls but it is most certainly a better one than hiding what you mean behind words. We meet when and if we both want. We don’t necessarily have an agenda, at least I don’t and I admit that most of the times he has, but again who cares. So what if he says he is with someone. The last few times we’ve met I have never played with his mind, or pushed him or threw myself at him, so that he couldn’t fight me back and just say no. Oh, and remember he was the one who said that I shouldn’t text him, and after 2 weeks he broke his own rule. So does this girlfriend even exist? I don’t know. And to tell you the truth I don’t want to know. That is his responsibility. He should hold himself back if he has a girlfriend. I am single. He knows that. If I he gives me a chance to spend time with him in a creative way, I will. I am not going to play the role of his conscious. Sorry other girl, if you exist. I mean yes, one could argue what goes around comes around. And sure I cannot be 100% certain that any boyfriends I’ve had or will have will be faithful to me. I hope they are, but I cannot know it. And I don’t blame the girlfriend of her not doing whatever she can to keep him. But some people are just either very easy marks or don’t care in trying and in being faithful. So ,no guilt. Enjoy the game. It is part of satisfying your most primitive need. Should I give into that? Sometimes, yes. I really can’t know if this is the right attitude, but it is most definitely a liberating one. And I don’t mean liberating in a sense of not wearing a bra, or of having no moral (I’m not even going to try and touch this issue). I mean it in a way that I do something with a guy with whom I chose to do it - and I chose it, it didn’t just started happening – and I continue to do it while being fully aware of what this is. I don’t let it interrupt me from finding the ONE, if he is out there, but I maintain a nice and healthy sex mood. When I go out I don’t look like a person desperately looking to find a guy for one reason only, so the one who chooses to talk to me, or to whom I choose to talk to does not get that vibe from me. So things are simpler. As they should be. Ιστορία 1
Ομολογώ ότι τις τελευταίες φορές έχει βελτιωθεί το θέμα αρκετά. Όχι ότι έχει βελτιώσει την τεχνική του ή ότι νιώθω πιο άνετα μαζί του. Εννοώ, έλα τώρα βρισκόμαστε γι αυτό το σκοπό πού και πού εδώ και 2 χρόνια. Νομίζω ότι έχει να κάνει με το γεγονός ότι πλέον δε νιώθω ενοχές. Πλέον μπορώ να γελάω όταν είμαι μαζί του είτε πριν, είτε κατά τη διάρκεια, είτε μετά, είτε γενικά. Είναι απελευθερωμένη από οποιαδήποτε σκέψη γι αυτόν. Δε με νοιάζει το πώς θα πω αυτό που σκέφτομαι έτσι ώστε να μην το παρεξηγήσει ή να μη φοβηθεί. Έχουμε φτάσει στο σημείο να λέμε αυτό που θέλουμε να πούμε. Ναι, είναι μια διαδικασία που έχει μικροπαγίδες αλλά σίγουρα είναι καλύτερα από το προσπαθείς να κρυφτείς πίσω από τα λόγια. Βρισκόμαστε όποτε και οι δύο το θέλουμε. Δεν έχουμε απαραίτητα κάτι συγκεκριμένο στο μυαλό μας όταν συναντιόμαστε, τουλάχιστον όχι εγώ αν και νομίζω ότι αυτός έχει τις περισσότερες φορές, αλλά ποιος νοιάζεται; Τι κι αν λέει ότι είναι με κάποια άλλη. Τον τελευταίο καιρό δεν έχω παίξει με το μυαλό του, ή τον έχω πιέσει με κάποιο τρόπο, ή του την έχω πέσει, έτσι ώστε να μπορεί να μην μπορεί να πει όχι. Α, και να σου θυμίσω ότι εκείνος μου είπε να μην του στέλνω μηνύματα. Κανόνα που εκείνος έσπασε μετά από μόλις 2 εβδομάδες. Λοιπόν υπάρχει στ’ αλήθεια αυτή η φιλενάδα; Δεν ξέρω. Και για να σου πω την αλήθεια δε θέλω να ξέρω. Αυτό είναι δική του ευθύνη.
SNOWFLAKE...
- Good morning ladies, I went by the club yesterday evening and I saw Gia, she was finishing up a game by the time I got there so I stayed over and we had coffee. And since I was over I asked Tik about that problem I had with my phone.
- Yeap for sure, that’s why you talked to him, because of your phone.
- Hello Gi-Gi… you answer. That’s exactly what I talked to him about, there. When he came over we talked about other things.
- Now you’re talking… that’s why you talked to him because you knew that he was going to take the bait and come over.
- No, I didn’t. You lie to yourself, for starters, and to your friends. But what I did do about that was to send him a message after I left in order to wish him good luck for his next match. And he answered and he said that he wanted to discuss something “kind of serious” so he would call me as he was leaving the club, and of course since it was a “kind of serious” matter I said “sure call me or maybe you want to come over and talk about it in person, since it is a kind of serious matter”. And he came over.
- So did you discuss about anything? Gi-Gi asks.
- Of course we did! And just to show you that I didn’t provoke him in any way, I sat opposite of him being fully clothed PJs and sweater. Covered my feet with a small blanket looking serious and talked about what was on his mind. Needless to say that his was part of the pregame. He was barely listening, mostly looking at what I was doing. How easy it is to play with his mind!!! And of course the night ended with him taking his trash out as he was leaving.
- So, you gave into him? Mi-Mi asks.
- Yeap!
- Was it any good this time?
- Better than the last time, I answer.
I admit that the past few times it has become better. It is not that he has developed his technique, or that I feel more comfortable with him. I mean come on we have been casually “meeting for this reason” for almost two years now. I think it is the fact that I no longer have any guilt about it. I get to laugh either before, during or after, or in general for that matter. I am free of any thoughts regarding him. How should I say what I want to say so that he understands me and he doesn’t get scared. It has come to being relaxed in telling exactly what we feel like saying. Yes, it is a process that has its pitfalls but it is most certainly a better one than hiding what you mean behind words. We meet when and if we both want. We don’t necessarily have an agenda, at least I don’t and I admit that most of the times he has, but again who cares. So what if he says he is with someone. The last few times we’ve met I have never played with his mind, or pushed him or threw myself at him, so that he couldn’t fight me back and just say no. Oh, and remember he was the one who said that I shouldn’t text him, and after 2 weeks he broke his own rule. So does this girlfriend even exist? I don’t know. And to tell you the truth I don’t want to know. That is his responsibility. He should hold himself back if he has a girlfriend. I am single. He knows that. If I he gives me a chance to spend time with him in a creative way, I will. I am not going to play the role of his conscious. Sorry other girl, if you exist. I mean yes, one could argue what goes around comes around. And sure I cannot be 100% certain that any boyfriends I’ve had or will have will be faithful to me. I hope they are, but I cannot know it. And I don’t blame the girlfriend of her not doing whatever she can to keep him. But some people are just either very easy marks or don’t care in trying and in being faithful. So ,no guilt. Enjoy the game. It is part of satisfying your most primitive need. Should I give into that? Sometimes, yes. I really can’t know if this is the right attitude, but it is most definitely a liberating one. And I don’t mean liberating in a sense of not wearing a bra, or of having no moral (I’m not even going to try and touch this issue). I mean it in a way that I do something with a guy with whom I chose to do it - and I chose it, it didn’t just started happening – and I continue to do it while being fully aware of what this is. I don’t let it interrupt me from finding the ONE, if he is out there, but I maintain a nice and healthy sex mood. When I go out I don’t look like a person desperately looking to find a guy for one reason only, so the one who chooses to talk to me, or to whom I choose to talk to does not get that vibe from me. So things are simpler. As they should be. Ιστορία 1
(αυτή η ιστορία θα είναι λίγο μεγάλη, πάρε όμως το χρόνο σου να τη διαβάσεις. Είναι ένας τρόπος να γνωριστούμε…)
Δευτέρα πρωί και έχει ξυπνήσει νιώθοντας… κάπως. Χθες το βράδυ αποφάσισες ότι αυτή η Δευτέρα θα ήταν «η Δευτέρα που είχες αποφασίσει ότι θα έκανες λίγη γυμναστική το πρωί πριν πας στη δουλειά». Ναι, καλά, λες και αυτό υπάρχει περίπτωση να συμβεί πριν το τέλος Απριλίου. Αφού λοιπόν έχεις λίγο χρόνο στη διάθεσή σου, στριφογυρίζεις στο κρεβάτι σου αρνούμενη να σηκωθείς και να πας στο γυμναστήριο – ή για οποιαδήποτε βόλτα ή άσκηση, για τίποτα περισσότερο από την αναγκαία βόλτα μέχρι την κουζίνα για να φτιάξεις έναν καφέ, καθώς επίσης και την βόλτα από την τουαλέτα, γιατί ακόμα και εμείς τα κορίτσια τη χρειαζόμαστε αυτή και όχι μόνο οι άντρες - και να αντιμετωπίσεις αυτή τη μέρα, για αρχή, και την υπόλοιπη εβδομάδα. Τι θα κάνεις με το χρόνο που έχεις; Για να δούμε:
Επιλογή Α: να ξανακοιμηθείς. Δεν υπάρχει λόγος να το κάνεις αυτό γιατί έχεις ήδη ξυπνήσει.
Επιλογή Β: να σηκωθείς και να κάνεις κάποιο είδος άσκησης. Μπα, έχει ήδη περάσει η ώρα και μέχρι να σηκωθείς και να ετοιμαστείς θα σου έχουν μείνει μόλις 30 λεπτά για να πας γυμναστήριο να κάνεις γυμναστική και αν ετοιμαστείς για τη δουλειά.
Επιλογή Γ: να καθαρίσει το σπίτι. Είσαι τρελή; Να σηκωθείς από το κρεβάτι για να κάνεις δουλειές του σπιτιού; Έλα τώρα!!!!
Επιλογή Δ: θα ήταν πολύ ωραίο να είχες κάποιον να σε βοηθήσει να περάσεις αυτό το χρόνο πιο «δημιουργικά». Ξέρεις να «παίξετε» λίγο. Ουοου, μην πας εκεί. Δεν είναι το καλύτερο σημείο για να πας Δευτέρα πρωί. Φύγε μακριά από εκεί, είναι πολύ κακά εκεί. Προχώρα, τώρα!!!
Οπότε αναγκαστικά φτάνεις στην
Επιλογή Ε: κενό… κοιτάς γύρω σου στο δωμάτιο, ακόμα κενό… κοιτάς λίγο ακόμα, κενό… και μετά ΧΑ, παίρνεις το tablet-κινητό-notebook (ή οποιαδήποτε άλλη ηλεκτρονική συσκευή έχεις) και συνδέεσαι στο φοβερό και τρομερό Facebook. Ελέγχεις τις «ειδοποιήσεις» σου, ρίχνεις μια ματιά στην αρχική σελίδα σου, κάνεις μερικά “like”. Τσεκάρεις τη σελίδα εκείνου του τυπάκου που σου αρέσει και βλέπεις τι έχει ανεβάσει – περνάς λιιιιιγο παραπάνω χρόνο απ’ όσο χρειάζεται σε αυτό – μετά βλέπεις το προφίλ σου και πας στα μηνύματά σου.
Και να τη η συνομιλία σου με τις φιλενάδες σου που της έχεις δώσει τον τίτλο «γυναικεία συζήτηση». Μια συζήτηση που ξεκίνησες καιρό πριν με τις 3 κολλητές σου και ακόμα συνεχίζεται. Καταλαβαίνεις ότι εδώ τα έχετε πει για όλους και για όλα, όταν το να βρεθείτε ή να μιλήσετε από το τηλέφωνο δεν ήταν εφικτό. Και ότι έχετε αναλύσει όλα τα πραγματικά και θεωρητικά προβλήματά σας - και όταν λέω θεωρητικά, ήταν αληθινά τότε αλλά μόνο για την κάθε μια από εσάς όταν τα συζητούσατε, απλά όχι για τον οποιονδήποτε άλλο.
«Ήρθε ο Τικ χθες το βράδυ από το σπίτι». Πες μου τώρα την αλήθεια. Πιστεύεις ότι αυτή θα έπρεπε να είναι η πρώτη σου κουβέντα σήμερα, αναρωτιέσαι. Τη σβήνεις και ξαναγράφεις.
• Καλημέρα κορίτσια, ανέβηκα στο κλαμπ χθες και είδα την Gia, τελείωνε έναν αγώνα όταν έφτασα και έτσι μείναμε για καφέ. Και αφού ήταν εκεί και ο Τικ τον ρώτησα για εκείνο το πρόβλημα που είχα με το τηλέφωνό μου.
• Ναι, να είσαι σίγουρη γι αυτό το λόγο του μίλησες.
• Γεια σου Gi-Gi… απαντάς. Γι αυτό ακριβώς το λόγο του μίλησα. Όταν ήρθε από το σπίτι μιλήσαμε για κάτι άλλο.
• Τώρα τα λες σωστά... γι αυτό το λόγο του μίλησες εξ’ αρχής. Ήξερες ότι θα τσιμπήσει και θα το συνεχίσει και θα έρθει.
• Όχι, δεν το ήξερα. Λες ψέματα στον εαυτό σου, αρχικά, αλλά και στη φίλη σου. Αλλά ήξερα ότι αν το μήνυμα που του έστειλα αφού έφυγα θα είχε αυτό το αποτέλεσμα. Απάντησε και είπε ότι ήθελε να με πάρει τηλέφωνο και να συζητήσουμε για κάτι «αρκετά σημαντικό» την ώρα που θα έφευγε και φυσικά του απάντησα ότι αφού θέλει να μιλήσουμε για κάτι «αρκετά σημαντικό» θα ήταν «καλύτερα να έρθεις από εδώ να τα πούμε από κοντά μιας και πρόκειται για ένα αρκετά σημαντικό θέμα». Και ήρθε.
• Σε τούμπαρε; Ρώτησε η Mi-Mi.
• Ναι.
• Ήταν καλό αυτή τη φορά;
• Καλύτερο από την προηγούμενη φορά απαντάω.
Ομολογώ ότι τις τελευταίες φορές έχει βελτιωθεί το θέμα αρκετά. Όχι ότι έχει βελτιώσει την τεχνική του ή ότι νιώθω πιο άνετα μαζί του. Εννοώ, έλα τώρα βρισκόμαστε γι αυτό το σκοπό πού και πού εδώ και 2 χρόνια. Νομίζω ότι έχει να κάνει με το γεγονός ότι πλέον δε νιώθω ενοχές. Πλέον μπορώ να γελάω όταν είμαι μαζί του είτε πριν, είτε κατά τη διάρκεια, είτε μετά, είτε γενικά. Είναι απελευθερωμένη από οποιαδήποτε σκέψη γι αυτόν. Δε με νοιάζει το πώς θα πω αυτό που σκέφτομαι έτσι ώστε να μην το παρεξηγήσει ή να μη φοβηθεί. Έχουμε φτάσει στο σημείο να λέμε αυτό που θέλουμε να πούμε. Ναι, είναι μια διαδικασία που έχει μικροπαγίδες αλλά σίγουρα είναι καλύτερα από το προσπαθείς να κρυφτείς πίσω από τα λόγια. Βρισκόμαστε όποτε και οι δύο το θέλουμε. Δεν έχουμε απαραίτητα κάτι συγκεκριμένο στο μυαλό μας όταν συναντιόμαστε, τουλάχιστον όχι εγώ αν και νομίζω ότι αυτός έχει τις περισσότερες φορές, αλλά ποιος νοιάζεται; Τι κι αν λέει ότι είναι με κάποια άλλη. Τον τελευταίο καιρό δεν έχω παίξει με το μυαλό του, ή τον έχω πιέσει με κάποιο τρόπο, ή του την έχω πέσει, έτσι ώστε να μπορεί να μην μπορεί να πει όχι. Α, και να σου θυμίσω ότι εκείνος μου είπε να μην του στέλνω μηνύματα. Κανόνα που εκείνος έσπασε μετά από μόλις 2 εβδομάδες. Λοιπόν υπάρχει στ’ αλήθεια αυτή η φιλενάδα; Δεν ξέρω. Και για να σου πω την αλήθεια δε θέλω να ξέρω. Αυτό είναι δική του ευθύνη.
Εκείνος θα έπρεπε να συγκρατείται αν όντως έχει φιλενάδα. Εγώ είμαι ελεύθερη. Το ξέρει αυτό. Αν μου δοθεί η ευκαιρία να κάνω περάσω δημιουργικά το χρόνο μου μαζί του, θα το κάνω. Δε θα παίξω εγώ το ρόλο της συνείδησής του. Τη συγνώμη μου προς τη φιλενάδα του, αν υπάρχει. Ναι, κάποιος θα μπορούσε να πει πως ότι δίνεις παίρνεις. Και δεν μπορώ να είμαι 100% σίγουρη ότι κάποιος από τους δικούς μου φίλους ήταν ή θα είναι πιστός σε εμένα. Ελπίζω να είναι, αλλά δεν μπορώ να το ξέρω. Και δεν κατηγορώ τη φιλενάδα του και ότι δεν κάνει ότι μπορεί για να τον κρατήσει. Αλλά κάποιοι απλά είναι εύκολοι στόχοι ή απλά δεν τους ενδιαφέρει να είναι πιστοί. Άρα, καμία ενοχή. Απλά απολαμβάνω το παιχνίδι. Είναι μέρος της ικανοποίησης της πιο πρωτόγονης ανάγκης σου. Θα έπρεπε να ενδώσω σε αυτό; Μερικές φορές, ναι. Πραγματικά δεν ξέρω αν αυτή είναι η σωστή αντιμετώπιση, αλλά σίγουρα είναι πολύ απελευθερωτική. Και όταν λέω απελευθερωτική δεν το λέω με την έννοια του να μη φοράς σουτιέν ή με την έννοια της ηθικής (δεν υπάρχει περίπτωση να ασχοληθώ με αυτό το θέμα). Το λέω με την έννοια του ότι κάνω κάτι με κάποιον με τον οποίο επέλεξα να το κάνω - και εγώ το επέλεξα, δεν έγινε τυχαία – και συνεχίζω να το κάνω έχοντας πλήρη επίγνωση του τι είναι. Δεν το αφήνω να με κρατάει από το να έχω τα μάτια μου ανοιχτά και να αναζητώ τον «ΕΝΑ», αν υπάρχει αυτός ο άνθρωπος, αλλά διατηρώ με αυτό τον τρόπο μια υγιή σεξουαλική διάθεση. Όταν βγαίνω δεν δείχνω σαν ένα πεινασμένο σεξουαλικά άτομο και ότι απλά ψάχνω ένα κάποιον για ένα και μόνο λόγο, αλλά για περισότερους. Έτσι όταν επιλέγω να μιλήσω σε κάποιον ή κάποιος μου μιλήσει δεν λαμβάνει τα λάθος μηνύματα. Έτσι όλα γίνονται πιο εύκολα. Όπως θα έπρεπε να είναι.
